Ik had eigenlijk dood moeten zijn

Geheugen gewist

“Het gebeurde een nacht in oktober. Eigenlijk was ik die avond te moe om iets te doen, want ik had de weken daarvoor knetterhard gewerkt als aardappelrooier. Een maat van me vroeg of ik meeging naar de kermis. Daar had ik best zin in, maar dan wel met de taxi. Ik was moe en het had geregend. Nee, zei hij, dan moeten we na afloop weer een uur wachten op de taxi naar huis. Dus toch maar op de fiets gestapt. Gezellige avond gehad. Het laatste wat ik me nog herinner van vóór het ongeluk, is dat terwijl ik op de stoep zat, mijn kameraad vijf broodjes vis naar binnen werkte. Vanaf het moment dat ik op de fiets stapte, ben ik alles kwijt. Ze hebben me in het ziekenhuis pillen gegeven, waardoor ik me eerst niets meer van het ongeluk kon herinneren. Die twee uur hebben de artsen uit mijn geheugen gewist. Gelukkig maar. Later kwam het allemaal weer terug.

Gelanceerd

We moesten maar een klein stukje fietsen, vier of vijf kilometer. Het begon weer te regenen en er stak een harde wind op. We besloten het laatste stuk langs het spoor dus af te snijden. Het scheelt niet eens zo gek veel, misschien driehonderd meter, maar die tegenwind, hè? Mijn kameraad was goed bezopen, ik was eigenlijk broodje nuchter. Vlak voor een spoorviaduct is hij het spoor overgestoken. Aan zijn kant liep een paadje langs de brug, bij mij alleen een heel smalle rand met een reling. Ik moet de trein op het laatste moment gehoord hebben, want ik heb me nog wel omgedraaid. Het was al te laat. Het trapje van de treindeur heeft een heel stuk uit mijn kuit weg geslagen. Ik werd gelanceerd.

Pijn

Wat ik er aan overgehouden heb? Een gebroken linkerhand, een scheur in mijn ruggenwervel, gebroken bekken, een verbrijzelde enkel, een gebroken knieschijf en gescheurde banden bij de andere knie. Het ergste was nog een gescheurde plasbuis. Die was tussen mijn opengeklapte bekken gekomen,waardoor er een gaatje in kwam. Omdat de urine dus niet via mijn penis naar buiten kwam, zocht het een uitweg via mijn anus. Dat stonk enorm. Echt vreselijk. Ik heb driekwart jaar met twee katheters gelopen, eentje naar mijn plasbuis en één naar mijn blaas. Drie maanden lang hebben ze me pillen gegeven om me slapend te houden. Ik had zo verschrikkelijk veel pijn, daar helpt geen pijnstiller tegen. Het herstel vrat energie. Ik kreeg via een sonde vierduizend calorieën per dag toegediend. Een normaal mens heeft ongeveer de helft nodig. Als je vierduizend calorieën tot je neemt terwijl je stilligt, dan word je moddervet.

Trauma machinist

Ik heb tweeënhalf jaar gerevalideerd. Dat ik weer kan lopen, had geen arts gedacht. Nadat de chirurg de eerste operatie elf uur met me was bezig geweest, vroeg hij zich werkelijk af of hij me niet gewoon had moeten laten sterven. Zo erg was ik er aan toe. Uiteraard is hij nu heel blij dat hij toen niet heeft opgegeven. In totaal ben ik zeventien keer geopereerd. Omdat mijn maat me had overgehaald mee te gaan naar de kermis, voelde hij zich enorm schuldig. Hij heeft alles van dichtbij meegemaakt. Hij zag me op de steunbalk liggen waarop ik terecht was gekomen. Ik lag helemaal gedraaid, met mijn voet in mijn nek. Twee ambulances zijn ruim een uur met me bezig geweest, voordat ik naar het ziekenhuis kon. Alle zakken bloedplasma - een liter of zes - zijn er ter plekke doorheen gegaan. En hij stond er samen met de machinist bij om die zakken vast te houden. Hij vertelde me later dat hij had overwogen zichzelf iets aan te doen, zo’n nare ervaring was het voor hem.

Ik had eigenlijk dood moeten zijn

De machinist heeft een paar maanden thuisgezeten na het ongeluk. Ik heb hem later een brief geschreven, om te zeggen dat het beter met me ging. Hij schreef me terug dat hij daar blij om was, maar ik denk dat hij het te traumatiserend vond om me te ontmoeten. Ik heb vreselijk veel geluk gehad. Weet je wat een risico is? Een risico is kans maal gevolg. De kans dat je door een trein gegrepen wordt is misschien klein. Maar je moet ook kijken naar de gevolgen als het wél gebeurt. De kans dat je zo’n ongeluk overleeft is vrijwel nihil. Dat ik hier nog sta, is uitzonderlijk. Ik had eigenlijk dood moeten zijn.”

Campagne

Dit is een artikel dat eerder verscheen in het magazine Pazzup. Pazzup is ons lesprogramma voor middelbare scholieren. Deze weken voert ProRail campagne om veilig gedrag bij het spoor en overwegen te stimuleren.

Lees meer over onze campagne in het nieuwsberichten: Jandino leent stem aan ProRail en Waarom wij campagne voeren.