Eén station, drie soorten perronkappen

Op een grijze, grauwe dag stappen we de bouwplaats van station Groningen op. “Maar als je zo onder de moderne kappen staat, lijkt het alsof de zon altijd schijnt”, lacht Martijn. 

De contouren van het nieuwe station in Groningen worden steeds beter zichtbaar. Het is duidelijk waar de nieuwe sporen moeten liggen, waar straks de reizigers in de bussen kunnen stappen en ook waar de nieuwe perrons komen. En op elke plek zien we dan andere perronkappen: de ene kap is nog ouder dan de andere. Als je, zoals wij vandaag doen, loopt van de zuidzijde naar het centrum maak je een reis terug in de tijd. 

Moderne kappen

De kappen van het busstation en perron 3 en 4 komen we als eerste tegen. In het verlengde van de kap van het busstation staat het buschauffeursverblijf. Deze heeft op het dak dezelfde vorm als de perronkappen. Het verblijf en de kappen lopen zo in elkaar over, er zit alleen een paar meter tussen. “En het wordt allemaal heel groen, zegt Martijn Sneekes, technisch manager bij aannemer Strukton, “op het dak komt beplanting en er zijn ruimtes vrijgehouden onder de kappen voor bomen.”

En schijnt onder deze kappen altijd de zon, zoals Martijn al eerder beloofde? Jazeker, wanneer we de trap afdalen naar de reizigerstunnel staan we er onder en wordt het licht zachter en geler, net als een warm nazomerzonnetje.

Monumentale kappen 

Van de moderne kappen uit 2025 naar de groene, monumentale kappen uit 1928. We staan inmiddels op het toekomstige perron 2. Dit zijn behoorlijk 'recht toe rechtaan' kappen. Met bovenop allemaal lichtkleurige latjes. Een flinke klus voor de medewerkers van Strukton. Maar als het klaar is heb je ook wat. “Het wordt alleen maar mooier,” aldus Martijn. En over latjes gesproken: ook in de moderne kappen zit veel hout. 70 kilometer om precies te zijn. 

“Aan deze monumentale kappen zitten bolletjes, dat zijn klinknagels. Vroeger waren alleen platen en hoeken in staal leverbaar. Als je een andere vorm wilde hebben, dan verbond je platen en hoeken met elkaar door middel van klinknagels en die steken uit met een bolletje.”   

Het was een zoektocht om mensen te vinden die daar nog mee kunnen werken. “Het is een uitstervend beroep”, legt Martijn uit. “We kwamen uiteindelijk terecht bij Qumey in Maarssen. Zij doen het werk met klinknagels op een bouwlocatie slechts 2 à 3 keer per jaar. Verder wordt deze techniek met name toegepast op scheepswerven.”  

Historische kappen

Vervolgens stappen we nog één keer in de teletijdmachine en komen uit in 1896. De kappen uit die tijd hebben de vorm van een kathedraal en worden tegen het monumentale stationsgebouw gebouwd. Ze gingen weg in het groen en zijn in een andere kleur teruggekomen uit de werkplaats. Bouwmanager Christiaan Bouius van ProRail: “Er is uitgebreid kleur historisch onderzoek gedaan. Eén van de kleuren die daaruit kwam is de rode kleur die ze nu hebben. Die is gekozen samen met de architect van Strukton.”

De kappen zijn een paar jaar weggeweest en dat ze terug zijn, doet Bouius deugd: “Ze zijn weer waar ze horen te zijn: op Groningse bodem.”