Interview : Hoe PHS Amsterdam alle plekken raakt

“Ik zie bij iedereen die hieraan werkt de liefde voor het gebouw”, begint Irma Winkenius NS-regiodirecteur Randstad Noord. Inmiddels werken er dagelijks zo’n drie- tot vierhonderd mensen aan PHS Amsterdam Centraal. “Dat op zich is al een hele uitdaging in deze overspannen arbeidsmarkt”, stelt Harro Homan, ProRail regiodirecteur Randstad Noord. “Het is soms spannend of we alle roosters rondkrijgen. En we willen al deze mensen natuurlijk gemotiveerd en fit houden.”

Toewijding

Het moet ook een ervaring zijn volgens hem. “Je wilt dat de mensen die hier nu aan meewerken straks trots terugkijken op hun bijdrage. Juist omdat het zo’n pressurecooker is. We hebben de beste architecten, uitvoerders en veel kennis en kunde in huis. Ik heb er daarom alle vertrouwen in dat we dit gaan doen.”  Irma heeft ook veel waardering voor alle deskundigen, die aan het werk zijn. Met een kanttekening: “We hebben de beste mensen, met veel toewijding; maar iedereen moet het de komende jaren wel  kunnen volhouden. ProRail en NS hebben eerder al samen de passages gedaan en NS heeft de IJ-hal gebouwd, maar dit is nog eens fors langer en intensiever.”

Rubiks kubus

Als voorbeeld noemt Harro de renovatie van het IJ-viaduct. “Dat is best spannend. Bij bouwwerken van deze leeftijd en in deze conditie weet je nooit wat er achter het metselwerk tevoorschijn komt. Het is vervelend dat we niet alles weten, maar we hebben het maximale gedaan om verrassingen zo goed mogelijk op te vangen.” Wat minder goed is op te vangen, is de beperkte ruimte waarop de verschillende projectonderdelen moeten plaatsvinden. “Als ik het geheel al ergens mee kan vergelijken, komt een Rubiks kubus nog het meeste in de buurt.”

Hermetisch in elkaar

Harro gaat verder: “Bij andere projecten kan een aannemer altijd wel ergens anders een plek krijgen. Of kunnen we op een lang perron iets met de treinhaltering doen. Dat kan hier allemaal niet. Het zit zo hermetisch in elkaar. Zodra er iets schuift, heb je meteen een probleem.” Daarbij noemt hij ook de aan- en afvoer van materialen. Zand kan bijvoorbeeld niet door de stationshal worden vervoerd. “Bij de verbouwing van station Almere zetten we het hele plein af; dat is hier geen optie. En maakt het super ingewikkeld.”

Irma haalt aan dat het werk ook echt alle plekken raakt. “We combineren werkzaamheden, waardoor alle ruimte eruit is.” Ze geeft de halte voor tramlijn 26 als voorbeeld. “Dat is op een megadrukke plek, waar ook de laad- en losdocks voor het station zitten. Maar met vereende krachten is daar toch een oplossing voor gevonden. Hetzelfde geldt voor de UK-terminal, die we verplaatsen naar de Amstelpassage.”

Ventiel

De komende jaren zullen nog meer moeilijke hobbels volgen, benadrukt Harro. “Maar dan bedenken we steeds samen weer de beste oplossing”. Wanneer halen beide regiodirecteuren weer opgelucht adem? “De werkzaamheden aan de vijf bruggen bepalen het ritme van de fasering, die een repeterend karakter kent”, legt Harro uit. “Als we de eerste cyclus van een jaar – waarin we één spoorbak vervangen – hebben gehad, ben ik gerust op het vervolg.”

Tegelijk kijkt Irma vooral uit naar het moment dat de westelijke toegang klaar is: “Ik zoek nu wel een ventiel in het gebouw voor alle loopstromen in de verschillende tunnels. Als we straks de Westtunnel weer in kunnen, zien reizigers ook hoe mooi en ruimtelijk het is geworden.”