De mysteries van de Inktpot : Een interieur van eikenhout

Eikenhout

Voor het eikenhout dat werd verwerkt in het interieur, werden in Limburg twee percelen opgekocht. Een ander deel werd ingevoerd vanuit Zweden. De vierduizend kubieke meter hout werd gedroogd in een timmerfabriek, die op het terrein van de steenfabriek in Schijndel werd opgericht. Het eikenhout werd verwerkt tot plafonds, vloeren, lambriseringen, deuren en meubilair.

Banken voor de ingenieurs

In het ontwerp was ook ruimte voor de mens, en dan met name de ingenieurs bij de spoorwegen. Een creatieve geest kwam beter tot zijn recht wanneer hij goed was uitgerust. Op elke verdieping zijn in de kamers, aan de buitenkant van de zij-torens, vaste banken in het interieurontwerp opgenomen. Hierop kon de ingenieur even lekker tot rust komen. De banken zijn er nog steeds, soms met en soms zonder kussens.

Wandklokken

Een groot aantal kamers is ook voorzien van een eikenhouten klok. Deze klok werd oorspronkelijk aangestuurd door de moederklok die ook de stationsklokken van de juiste tijd voorzag. Tegenwoordig worden de wijzers door een huis-tuin-en-keuken-uurwerkje aangestuurd. Zodra de wijzers stilstaan is het vervangen van één batterijtje voldoende om het weer aan de praat te krijgen. Ook bij zomer- en wintertijd dienen te klokken met de hand weer op de juiste tijd worden gezet.

In kavels verkocht

Bij het moderniseren van het meubilair zijn de oude meubels door de Rijksgebouwendienst, die het pand indertijd beheerde, in kavels verkocht. Enkele oorspronkelijke meubels zijn nog in het pand te vinden in de B0-vleugel. Zo is een kast die was mee verhuisd naar het Utrechtse kantorenpand Daalse Kwint weer teruggekeerd.

Auteur: Peter Knollema
Bronnen: Biografisch Woordenboek van Nederland, Wikipedia.org
Foto's: Utrechts Archief, Peter Knollema