‘De trein wint altijd’

Assisteren en service verlenen

Naast het houden van toezicht, assisteert Chris ook overige NS-personeel bij calamiteiten en het verlenen van service. “Ik zie vaak gevaarlijke situaties op en rond het spoor, en hoor er ook over van andere collega’s”, vertelt hij. Dat daar vaak jongeren bij betrokken zijn, herkent hij. Alleen al in de regio Alkmaar, waar hij werkt, zijn voorbeelden te over.

Benen bungelend boven het spoor

Een spoorwegovergang in Heerhugowaard bijvoorbeeld, waar veel jongeren onder de slagboom doorrennen om op tijd op school te komen. Hetzelfde verhaal geldt voor het spoor bij station Krommenie-Assendelft, waar óók een school in de buurt zit. In plaats van de loopbrug te gebruiken, wordt ook daar over het spoor gerend.

Maar ook jongeren die op de rand van een perron zitten, met de benen bungelend boven het spoor. Chris: “Zij denken: mijn trein komt er toch nog niet aan. Maar ze beseffen niet dat er ook andere treinen langs dat perron rijden.” En wat te denken van pubers die op een perron net doen alsof ze voor de trein springen. “Levensgevaarlijk”, stelt Chris. “Het is een kwestie van tijd tot er iemand zijn of haar balans verliest en op het spoor valt.”

Afwijkend gedrag

Gelukkig weet de V&S-medewerker inmiddels precies waar hij op moet letten als hij een perron oploopt. “Afwijkend gedrag valt me direct op.” Een voorbeeld? “Een persoon die contact maakt met iemand op een ander perron bijvoorbeeld.”

Zo ook anderhalve week geleden, op Amsterdam Sloterdijk. “Een jongen rende over het spoor van het ene naar het andere perron. Hij sprong zó de bak in.” Die persoon heeft een bekeuring gekregen, want ook daartoe is Chris bevoegd. “Ik vraag niet eens wat er op zo’n moment in iemands hoofd omgaat”, zegt Chris. “Wat mij betreft is er geen enkele reden te verzinnen dat dergelijk gedrag goedpraat.”

Strenge toon

Of Chris en zijn collega’s een bekeuring geven, bekijken ze per situatie. “Soms is het is beter om een constructief gesprek aan te gaan”, stelt Chris. “Ik sla dan best een strenge toon aan, want dit soort zaken zijn te belangrijk om met een grapje op te lossen. We leggen ze uit dat wat ze doen écht niet kan. Maar we lezen ze niet de les, want dat werkt niet bij pubers.”

Chris en zijn collega’s proberen dus vooral bewustzijn te creëren. “Jongeren hebben niet altijd door wat er kan gebeuren. Ik leg ze uit dat als een trein moet remmen, hij pas kilometers verder tot stilstand komt. En dat de trein altijd wint.”

Treintje later

Achteraf krijgt hij vaak excuses. En de belofte dat ze het nooit meer zullen doen. Dat die aanpak werkt, bewees een jongen laatst. Hij werd eerder door Chris aangesproken op het rennen onder slagbomen door. Later kwam Chris hem nog eens tegen. “Hij riep: ‘Meneer, ziet u, ik ben netjes aan het wachten. Ik neem gewoon een treintje later!’”